Warunki klimatyczne w Górach Izerskich wyróżniają je spośród innych pasm sudeckich. Wyjątkowe roczne sumy opadów osiągające nawet 1600 mm, są najwyższe w Sudetach. Góry Izerskie są mokre i śnieżne

Pokrywa śniegowa jest wyjątkowo gruba, przeciętnie 150 cm. W środkowej części pasma, tam gdzie występują rozległe zrównania - okolice Orla, Izerskiej Łąki, Małej Izerskiej Łąki, Wielkiej Łąki Kosodrzewinowej, Rozdroża pod Cichą Równią - czasem sięgała nawet 4 metrów. Niskie temperatury utrzymują śnieg bardzo długo, od listopada do maja, a zdarzają się lata kiedy to ostatnie łachy firnu topnieją dopiero w czerwcu.

Rzeźba terenu oraz warunki wodne często powodują zamglenia. Nocą występują nierzadko spływy zimnego powietrza z wyższych partii gór, które w zaklęśnięciach terenu utrzymuje się bardzo długo. Na Izerskiej Łące powoduje to tzw. mrozowiska, niespotykane na taką skalę w żadnym innym miejscu w Polsce.

Bardzo duże dobowe amplitudy temperatur przekraczają niejednokrotnie 25°C. Temperatura nawet w środku lata, nad ranem, czasem spada poniżej zera. O czym nie pamiętają, albo czego nie wiedzą turyści z głębi Polski. Góry Izerskie, jako niewysokie, wydają im się łagodne i lekceważą tutejsze warunki atmosferyczne.
A klimat tu panujący bywa bardzo surowy. Nic dziwnego, że Izerska Łąka nazywana była za czasów niemieckich "małą Syberią". Polacy Jakuszyce przezywają czasem "Jakucją" (choć to pewnie bardziej z uwagi na fonetyczne podobieństwo).