Napisany: 2017-06-23
Ostatnia Moja Mała Ojczyzna w Sudetach Zachodnich
Program MOJA MAŁA OJCZYZNA – SUDETY ZACHODNIE narodził się osiem lat temu. Wtedy to panie Kazimiera Pitera z jeleniogórskiego Zespołu Szkół Ekonomiczno-Turystycznych i Alicja Raczek z Książnicy Karkonoskiej, w porozumieniu z Barbarą Latosińską (Wydział Edukacji i Sportu Urzędu Miejskiego Jeleniej Góry), Julitą Zaprucką (Muzeum Miejskiego DOM GERHADA HAUPTMANNA) i Anetą Firszt (Muzeum Karkonoskiego) opracowały scenariusz, w którym zawarły podstawowe założenia programu. Głównym celem było wzbogacenie wiedzy młodzieży na temat historii Jeleniej Góry i okolic, jej mieszkańców, obiektów architektury, kultury, walorów turystycznych oraz wiedzy o problemach współczesnych. O wiele ważniejsze były jednak cele szczegółowe: rozbudzanie zainteresowania regionem, poznawanie historii najbliższej okolicy, kształtowanie umiejętności samodzielnego zdobywania wiedzy, kreowanie potrzeby obejrzenia pięknych zakątków subregionu, poznanie instytucji kultury czy poszerzanie form spędzania wolnego czasu, udział we wycieczkach pieszych i wydarzeniach turystycznych. Tym bardziej, że wszystkie działania skierowane zostały do młodzieży szkolnej, czyli do osób w wieku, kiedy kształtuje się ich osobowość. Adresatami programu była młodzież szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych.
W organizację programu włączyły się instytucje: Zespół Szkół Ekonomiczno-Turystycznych, Książnica Karkonoska, Wydział Edukacji i Sportu UM w Jeleniej Górze, Muzeum Miejskie DOM GERHARDA HAUPTMANNA, Muzeum Karkonoskie. Wśród sojuszników znaleźli się także: Wydawnictwo Ad Rem, Biuro Wystaw Artystycznych i Teatr im. C. K. Norwida. Później przystąpiły też Związek Gmin Karkonoskich oraz Regionalna Pracownia Krajoznawcza Karkonoszy.
Uczniowie w podczas trwającego kilka lat programu odwiedzili m. in.: zamek Chojnik, wodospad Szklarki, wodospad Kamieńczyka, wodospad Podgórnej, Western City w Ściegnach, Starą Chatę Walońską, Biuro Wystaw Artystycznych, Muzeum Karkonoskie i Książnicę Karkonoską w JG, Muzeum Przyrodnicze w Sobieszowie, Karkonoski Park Narodowy, zamek Bolczów, wieżę książęcą w Siedlęcinie, Witoszę, zamek Henryka na Grodnej, Perłę Zachodu, Szwajcarkę, Park Miniatur, Archiwum Państwowe w Jeleniej Górze, zamek Bolków, zamek Świny, zamek Grodziec, Wysoki Kamień w Górach Izerskich, Karpacz, schronisko Strzecha Akademicka, schronisko Samotnia, Słonecznik i Pielgrzymy w Karkonoszach, hutę szkła kryształowego Julia, zamek Książ i palmiarnię w Lubiechowej, Szrenicę i Śnieżne Kotły oraz Śnieżkę w Karkonoszach, Centrum Edukacji Ekologicznej KPN. Młodzież spotkała się także z ciekawymi osobami z subregionu, m. in. z: Cezarym Wiklikiem, Małgorzatą Lutowską, Przemysławem Wiaterem, Romualdem M. Łuczyńskim, Rafałem Fronią, Stanisławem Firsztem, Grzegorzem Żakiem oraz ratownikami Karkonoskiej Grupy GOPR.
Aby tak duży program mógł być zrealizowany potrzeba było społecznej pracy wielu osób. Wśród organizatorów należy przede wszystkim uhonorować wspomniane już panie: Kazimierę Piterę (koordynatora programu), Alicję Raczek, Barbarę Latosińską, Julitę Zaprucką, Anetę Firszt. Ponadto program wspierali: Paweł Domagała z Wydziału Edukacji i Sportu UM Jeleniej Góry, Gabriela Zawiła z Muzeum Karkonoskiego, Regina Chrześcijańska z Wydawnictwa Ad Rem, Witold Szczudłowski ze Związku Gmin Karkonoskich, Krzysztof Tęcza – PTTK oraz Regionalna Pracownia Krajoznawcza przy ZGK w Bukowcu oraz Grażyna Kolarzyk z Fundacji Doliny Pałaców i Ogrodów Kotliny Jeleniogórskiej. Podczas trwania programu, w poszczególnych edycjach, przyłączali się kolejni współorganizatorzy.
Koordynatorami projektu w poszczególnych szkołach byli:
Uczniowie zapewne szczególnie pamiętają wydarzenia podsumowujące poszczególne roczniki programu, ale niemniej atrakcyjne były wycieczki realizowane w ciągu każdego sezonu. Wiele z nich było nietypowymi, a nawet zaskakującymi pomysłami, np. rajdy lingwistyczne. Młodzież musiała się wówczas porozumiewać w językach obcych (angielskim i niemieckim), co pozwalało na ich ćwiczenie, ale także poznawanie trudnych w normalnej nauce wyrażeń i zwrotów.
Dzięki podjęciu współpracy ze szkołami po czeskiej stronie Karkonoszy, uczestniczy poznawali krajobrazy i zarazem swych rówieśników – Czechów. Takie kontakty z pewnością przydadzą się młodym mieszkańcom z obu stron Sudetów Zachodnich.
Śmiało można powiedzieć, że MOJA MAŁA OJCZYZNA – SUDETY ZACHODNIE przyniosła wiele dobrego: dla uczestników, organizatorów i współpracowników.
Niestety, zazwyczaj to co dobre – kiedyś się kończy. Po ośmiu latach program zostaje zamknięty. Przede wszystkim z braku wsparcia finansowego. W nieskończoność pracować za darmo się nie da. Nie mam na myśli wynagrodzeń dla koordynatorów, bo żadna z osób biorących udział w programie nawet nie pomyślała o korzyściach finansowych. Swoją pracę ofiarowali społecznie. Mowa o pieniądzach potrzebnych na organizację, bo przecież nie można wymagać od organizatorów by do swej społecznej pracy jeszcze dopłacali. Przy frekwencji uczestników liczonych w setki, potrzebne są autokary, pieniądze na nagłośnienie, sprzęt itd. Wiele z tych niezbędnych komponentów profesjonalnej obsługi uczestników można pozyskać bezpłatnie, dzięki życzliwości osób i instytucji, ale nie wszystkie.
Dlatego spotkanie młodzieży 14 czerwca 2017 roku było podsumowaniem ośmioletniego programu MOJA MAŁA OJCZYZNA – SUDETY ZACHODNIE. Zespół Szkół Ekonomiczno-Turystycznych, dźwigający ciężar organizacyjny, został wsparty przez Związek Gmin Karkonoskich oraz Regionalną Pracownię Krajoznawczą Karkonoszy. Wspólnie sprawnie przeprowadziliśmy ostatnie spotkanie...
Wielka szkoda, że ostatnie!
© Góry Izerskie 2006-2023
http://www.goryizerskie.pl