Wielka woda musi spłynąć

Raspenava - zerwany most Směda zaniosła 5 km dalej do Frýdlantu (11 sierpnia 2010 r.)

Koryta rzeczne u stóp gór, nawet gdyby nie były ujęte w murowane karby, nie mają fizycznego prawa przyjmować takich mas wody jakie zdarzają się spływać z gór. Muszą występować z brzegów. Często dochodzi do tego przed przeszkodami, które postawił na drodze nurtu człowiek - przed mostami i jazami. Przy normalnym poziomie wody przeciętny most pozostawia kilkumetrowy prześwit. Kiedy jednak stan rzeki podnosi się o kilka metrów, most działa jak tama.
Przepływ wstrzymuje również materiał jaki rzeka nagromadziła po drodze. Szukając ujścia, woda wylewa się poza koryto rozmywając wszystko co napotka. Tak właśnie została zniszczona stara część Bogatyni, w ten sposób zalało Frýdlant i Raspenavę.

Tuż po kataklizmie rozbrzmiały głosy, że rzeki (zwłaszcza Miedzianka w Bogatyni) upomniały się o swoje tereny, zabrane jej przez ludzi. Rozmaici specjaliści, którzy nigdy nie widzieli Doliny Miedzianki, powtarzali utarte i potwierdzone w Karpatach oraz w Dolinie Odry formuły o zabudowaniu doliny rzecznej, o stawianiu domostw na terenach zalewowych, o braku jakiejkolwiek retencji.
Tyle, że w przypadku izerskich miejscowości podgórskich to opowieści nieco abstrakcyjne. Oddanie rzece jej naturalnej doliny oznaczałoby wysiedlenie kilkudziesięciu tysięcy ludzi. Doliny izerskich rzek zabudowane zostały na przestrzeni wieków. Osadnictwo na tych terenach datuje się od Średniowiecza. Na zbiorniki retencyjne i poldery w wąskich, zabudowanych dolinach nie ma zwyczajnie miejsca.

Czy zatem jedyne co nam pozostaje to pogodzić się z losem, cierpliwie odbudować zniszczenia jak robili to nasi przodkowie i dobrze się przygotować na przyjście wielkiej wody w przyszłości?

Czytasz jedną ze stron artykułu. Przeczytaj także pozostałe: