Koniki polskie nie są wymagające. Wystarczy im nieużytek (fot. Agnieszka Drzewiecka, Stadnina IZERY)

Jak mówi izerska hodowczyni to konie bardzo mało wymagające. – Są bardzo tanie w utrzymaniu. Nie jedzą mało ale "byle co". Dają sobie radę na ugorze. Przemianę materii mają jak dzikie zwierzę. Powinny jeść paszę ubogą. Siano z soczystej, treściwej trawy jak dla krowy, raczej nie jest wskazane.
Tabunowy chów nie wymaga nawet stajni. Owszem, w Mlądzu stoi nowoczesna ale niemal przez cały rok pusta. W środku bardziej przypomina stodołę, bo boksy zajmuje siano. Konie wolą otwartą przestrzeń. Do schronienia przed zimnym wiatrem czy zacinającym śniegiem wystarczą drzewa i wiata na pastwisku. To przecież wolne zwierzęta, którym zimno nie straszne. Skupione w tabunie, tak jak ich praprzodkowie ogrzeją się, zaopiekują młodymi ale też obronią przed wilkami. Drapieżniki nie mają szans ze stadem. Mogą tylko czekać na okazję gdy od końskiej rodziny oddzieli się osobnik młody lub słabszy. Na szczęście koniki chorują rzadko. Są bardzo odporne. Czasem zdarzają się tylko zadrapania.

Mława i Mętlik zimą (fot. Agnieszka Drzewiecka, Stadnina IZERY)

Pierwszy urodzony w Stadninie "Izery" źrebak nazywa się Mętlik.
– Urodził się i od razu zamieszał. Jego mama chciała, by przyszedł na świat na pastwisku, blisko rowu. Od razu po wyjściu z brzucha sturlał się do wody. Było mu ciepło, bo powietrze miało wówczas temperaturę ok. -20.
Nie przeżyłby długo. Klacz nie umiała sobie poradzić, a malec sam nie wyszedłby z rowu. Tylko szczęśliwy traf sprawił, że gospodarze późnym wieczorem wyszli z domu. Koniki od razu zaprowadziły ich do nowego członka stada.
– Teraz jest pięknym dwuletnim ogierem. Odosobniony od klaczek pewnie nie rozumie, że aby je kryć musi mieć licencję przynależności do rasy; nie wie, że dopiero wtedy gdy będzie miał 3 lata będzie mu wolno... A zew natury jest silniejszy – śmieje się Agnieszka.

Konie to zwierzęta stadne. Dlatego kto chciałby kupić do swego gospodarstwa jednego – zafunduje mu smutne życie. Koniecznie trzeba dokupić drugiego, a jeśli nas nie stać lub nie mamy warunków – kupmy chociaż... kozę. Świetnie się z konikiem dogadają.
Grzegorz mówi, że konik polski to zwierzę ogródkowe. Wystarczy mu pół hektara, a hektar w zupełności. Owszem, na zimę trzeba będzie dokupować siano, lecz z tym nie ma dziś problemu. Hodowców krów czy koni coraz mniej, a wielu gospodarzy pobiera na łąki dopłaty. Z sianem nie mają co robić. Nie trudno się z sąsiadem dogadać by wypasać koniki nie mając swego areału.

Malina z Muszką podczas układania (fot. Agnieszka Drzewiecka, Stadnina IZERY)

Stadnina "Izery" ma już hodowlane sukcesy. Ich ogier Galeon oraz klacz Goya zdobyły tytuły wiceczempionów na niedawnej Krajowej Wystawie Zwierząt Hodowlanych w Poznaniu. Mimo wielkiej konkurencji konik z Gór Izerskich okazał się medalowym przedstawicielem swej rasy. Najbardziej są dumni z koników rzadkich linii żeńskich. Postanowili, że to będzie ich specjalizacja. Kiedyś żyło 35 linii żeńskich, lecz połowa wyginęła. Teraz jest 16, z czego siedem – bardzo rzadkich. Np. linia Bona ma tylko 3 reprezentantki. W "Izerach" żyje jedna z nich.
– Interesują nas rzadkie linie, bo chcemy je rozmnożyć. Szkoda by wyginęły. Musimy ich czasem szukać w całej Polsce. Tych które mamy teraz, szukaliśmy w wielu stadninach. – Agnieszka jest dumna ze swych koników. – Chyba tylko hodowla Polskiej Akademii Nauk w Popielnie posiada te linie.

Grzegorz myśli o turystach. W swym starym domu (w ubiegłym roku obchodzili jego 150-lecie) w Stankowicach urządził apartament, otoczenie zagospodarowuje pod ujeżdżanie. Wiosną ruszają z agroturystyką.
– W 2002 roku żona zrobiła w Krakowie kurs hipoterapii. W przyszłości chce zdobyć uprawnienia instruktora sportowego. Wówczas zaoferujemy turystom nie tylko rekreację. Będzie bryczka, są siodła. – planuje Grzegorz. – Do tej pory zajmowaliśmy się tylko hodowlą, a jeździliśmy sami. Teraz chcielibyśmy się zająć tym profesjonalnie.

Konik polski ze Stadniny IZERY podczas Konikoniady 2010 (fot. Agnieszka Drzewiecka, Stadnina IZERY)

Wraz z Agnieszką mówią o rajdach konnych. Uzgadniają z zaprzyjaźnionymi gospodarstwami, gdzie można będzie się zatrzymać na popas, na nocleg. Marzą o tym, by można było przejechać na koniu od Goerlitz aż po Góry Izerskie:
– Zgromadziliśmy zapas map i będziemy przecierać drogi. Chcemy wytyczyć ścieżki konne. Zainteresowanych tym tematem jest więcej. Pani Konstancja Uniechowska z Unii Izerskiej również snuje takie plany.

Koniki polskie są wolniejsze niż konie półkrwi. Na wyścigi raczej nie pojadą. Za to są doskonałe do jazdy w terenie! Pod górę czy z góry – są wytrzymałe, silne, a że mają krótsze nogi, również sprawniejsze. Zjedzą cokolwiek – trawę z rowu, zioła, listków poskubią... Dlatego na konne przejażdżki są idealne.
– Góry i Pogórze Izerskie są wyjątkowo atrakcyjne na wycieczki koniem. Teren tu urozmaicony. Co pagórek, co góra – inna perspektywa. – Grzegorz zachwala okolicę wszystkim przyjezdnym.
– Jazda na koniu to przyjemność i jednocześnie wysiłek. Taki pasywny-aktywny wypoczynek. Kiedy mieszczuch zejdzie z konia – na drugi dzień poczuje że ma mięśnie.

Ciekawski Witek (fot. Agnieszka Drzewiecka, Stadnina IZERY)

Wszystkich zainteresowanych konikami polskimi w Górach Izerskich i nie tylko, odsyłamy do Stadniny "Izery". Kontakt: Joanna i Grzegorz Chyłek (Stankowice) oraz Agnieszka Drzewiecka i Nicolaas Nouwen (Mlądz) – www.StadninaIzery.com.
Warto także odwiedzić stronę internetową www.KonikPolski.info, gdzie znajdziemy wiele ciekawych informacji o rodzimej rasie pierwotnych koników.

Czytasz jedną ze stron artykułu. Przeczytaj także pozostałe: