Tym, czym dla Liberca i okolic jest Ješted, dla Jablonca jest Černa Studnice

Kamienna wieża widokowa na Czarnej Studni z 1905 r.

Już w 1885 r. na szczytowej skale (869 m n.p.m.) została wybudowana prosta platforma z kamiennymi schodami – pierwszy punkt widokowy powstały dzięki dążeniom Niemieckiego Towarzystwa Górskiego Ještedu i Gór Izerskich (DGJI). Nawet jeśli nie przypominała jeszcze swoim wyglądem prawdziwej wieży widokowej - Sekcja Jablonecka, miała dalekosiężne plany: budowę schroniska górskiego.
Centrala w Libercu, dbająca przede wszystkim o interesy Ještedu, nie była zbyt przychylnie nastawiona do tego projektu, gdyż oznaczał on spore wydatki. Nie zrażeni tym jabloneczanie wystąpili w 1903 r. z DGJI i założyli samodzielną organizację: Niemieckie Towarzystwo Górskie Jablonca i Okolic (DGGU). Jeszcze w tym samym roku został ogłoszony przetarg na budowę obiektu na Černej Studnicy, a zwycięzcą został architekt Robert Hemmrich. Po pokonaniu problemów z uzyskaniem placu pod budowę, latem 1904 rozpoczęły się prace, kierowane przez budowniczego Corazzy.

Nowa budowla, składająca się ze schroniska górskiego oraz 26-metrowej wieży, do budowy której ścian (szerokich na 160 cm) użyto ważących prawie trzy tony czarnych granitowych prostopadłościanów, została przekazana do użytku publicznego 14 sierpnia 1905 r. W uroczystościach otwarcia wzięło udział około 6000 osób z całej okolicy. Obecne były delegacje różnych organizacji turystycznych oraz chóry ludowe. Sukces przedsięwzięcia sprawił, ze architekt Hemmrich był proszony od tej pory o projektowanie wszystkich budowli dawnej Sekcji Jabloneckiej, a kilkakrotnie nawet o zaopiniowanie projektów DGJI.

Podobnie jak na Ješted, tak i tutaj miała miejsce rywalizacja o zdobycie szczytu, co leżało w interesie Sekcji Jabloneckiej, ponieważ wraz z liczbą turystów rosła także ilość wypijanego piwa, a co za tym idzie fundusze towarzystwa przeznaczone na rozbudowę i lepsze wyposażenie działającego do dzisiaj schroniska.