Wieczorem 14 maja zapowiadali opady deszczu, ale rano nie padało. Wyruszyliśmy więc w niedzielny poranek pociągiem do Rybnicy, na trasę 12. wycieczkę Rajdu na Raty

Karkonosze z Zimnej Przełęczy po drodze na Bobrowe Skały (fot. Krzysztof Tęcza)

Tym razem na rajd organizowany od 40 lat przez Oddział PTTK "Sudety Zachodnie" w Jeleniej Górze, ruszyło dwadzieścioro i suka Luna.
Rybnica to stara wieś o charakterze rolniczym, mająca w swej historii okres, kiedy była znaczącym ośrodkiem tkactwa. Działało tu ponad czterdzieści warsztatów. A zaczęło się od opanowania sztuki tkania cienkich woali przez Salomona Wolfa. Rybnica miał w swej historii również smutne wydarzenia. Pod koniec II wojny światowej wiodła przez wieś trasa "marszu śmierci". Pędzono wtedy więźniów z obozu pracy z zakładów "Celwiskoza". W okolicach Rybnicy zginęło ponad pięćdziesiąt osób. Ich ciała zostały później ekshumowane i pochowane na cmentarzu w Jeleniej Górze.

Wieża rybnickiego kościoła św. Katarzyny (fot. Krzysztof Tęcza)

Pierwszym celem po dotarciu do Rybnicy był kościół św. Katarzyny. Nie udało nam się wejść do środka, gdyż ksiądz zaczął już wprowadzać dzieci przystępujące do pierwszej komunii. Ciekawa jest w kościele kwadratowa czterokondygnacyjna wieża z drewnianą nadbudówką, z galerią i ośmiobocznym hełmem z prześwitem. Niestety nie jest udostępniona do zwiedzania. Kilka lat temu cieśle wzmacniali konstrukcję jej więźby, by odsunąć moment zawalenia. Jednak w przyszłości trzeba będzie przeprowadzić większe prace remontowe.

Na sąsiednim wzgórzu, opodal cmentarza, na pomniku poległych w I wojnie światowej można wyczytać ciekawy tekst inskrypcji: "Pamięci zmarłym dawniej niemieckiej Gminy Rybnica, którzy odpoczywają na cmentarzu obydwóch wyznań chrześcijańskich". W ostatnich latach spotykamy coraz więcej takich tablic. Nareszcie dociera do wszystkich, że nie można odcinać się od przeszłości. Nawet jeśli ziemie te zamieszkiwane były przez ludzi innej narodowości czy innego wyznania, to ci ludzie mieszkali tutaj, żyli i pracowali na tej ziemi, i dla tej ziemi. Przez to zasługują, tak jak obecni mieszkańcy, na pamięć i szacunek należny zmarłym. Każdy naród powinien szanować poprzednie pokolenia, bez których nie byłoby tego co mamy dzisiaj.

Uczestnicy eskapady w ruinach zamku w Rybnicy (fot. Krzysztof Tęcza)

Po odwiedzinach kościoła i cmentarza skierowaliśmy się w stronę ruin zamkowych. Minęliśmy pięknie utrzymane boisko piłkarskie, na którym gra miejscowy zespół "Juvenia". W roku 2010 zajął II miejsce w klasie B. Jest więc dumą Rybnicy. Tuż za torami kolejowymi, pod którymi przeszliśmy tunelem, po lewej stronie mijaliśmy zabudowania gospodarcze dawnego majątku ziemskiego. Po prawej zaś, ładny XIX-wieczny dom jego zarządcy. Obecnie to własność prywatna, zatem by dostać się do zamku musieliśmy przejść koło stawów. Wzgórze zamkowe opływa Młynówka, która kiedyś z pewnością wykorzystywana była jako element obronny. Dzisiaj wzgórze zamkowe porasta las. To pozostałość utworzonego dawniej hektarowego parku, a częściowo wynik swobodnego działania przyrody. Jednak gdy zamek wznoszono, lasu nie było - wzgórze po łużycku zwane było Łysą Górą.

Kościół św. Barbary w Wojcieszycach (fot. Krzysztof Tęcza)

Wkrótce zza drzew wyłoniła się ciekawa budowla z wieżą o dziwnym kształcie hełmu. Po bliższym podejściu widać już było doskonale baniaste kształty wieży kościelnej. To kościół św. Barbary w Wojcieszycach. Chociaż z chorągiewki na szczycie wieży można odczytać: św. Maria, św. Barbara, św. Nicolai 1772. Gdy świątynia jest zamknięta, warto poprosić księdza o jej otwarcie. Wchodząc zwróćmy uwagę na kamienną chrzcielnicę. Rzeźby podtrzymujące misę są niesamowite. Jednak najpiękniejszy w całym kościele jest ołtarz. To prawdziwe dzieło sztuki. Umieszczono w nim obraz przedstawiający męczeństwo świętej Barbary. Szkoda, że bezskuteczne pozostają czynione od lat starania o pozyskanie funduszy na jego remont. Od proboszcza dowiedzieliśmy się, że w zeszłym roku jeden z mieszkańców, złota rączka, poświęcając ponad trzydzieści godzin pracy naprawił umieszczony na wieży zegar. Ma on co prawda tylko jedną wskazówkę za to o pełnej godzinie bije dwukrotnie. Nakręca się go tylko w soboty, by wierni mogli go słyszeć przez całą niedzielę. Jedno nakręcenie wystarcza na 26 godzin pracy zegara.
Wojcieszyce przez krótki czas po ostatniej wojnie, nosiły nazwę Ptaszyn. Ponoć kiedyś był tu browar produkujący wyśmienite piwo. Skutkowało to przybywaniem wielu kuracjuszy z pobliskich Cieplic. Z współczesnej historii miejscowości godnym odnotowania jest fakt zakopania kapsuły czasu z okazji obchodów 65-lecia szkoły w marcu 2011 r.

U celu wycieczki - na Bobrowych Skałach (fot. Krzysztof Tęcza)

Pogoda była bezdeszczowa, ruszyliśmy zatem pod kolejną górkę i polnymi ścieżkami dotarliśmy do Zimnej Przełęczy. Po drodze upajaliśmy się wspaniałymi widokami na Karkonosze. Widzieliśmy też zamek Chojnik. Zbliżaliśmy się do celu wycieki - Bobrowych Skał. Na miejscu, nieco zdyszani, wdrapaliśmy się na jedną ze skał z której, wciąż jeszcze są dobre widoki. Bobrowe Skały, mimo iż odkryte dla turystyki zostały znacznie później niż pozostałe atrakcje gór otaczających kurort cieplicki, szybko stały się ulubionym miejscem wypadowym dla kuracjuszy z uzdrowiska. Po wycięciu sąsiednich drzew gwarantowały piękne widoki. Dawną turystykę ułatwiali mieszkający w Piastowie lektykarze, za 1 talara wnoszący turystę pod same skały. Przed wiekiem można było też zjeść i przenocować w istniejącej przy Skałach gospodzie. Cztery pokoje gościnne z siedmioma łóżkami! Dziś jest bardziej "naturalnie" - kilka ławeczek i miejsce na ognisko. Po odpoczynki i posiłku ruszyliśmy w drogę powrotną przez Górzyniec do Jeleniej Góry.