W zachodniej części Unięcic / Pobiednej znajdują się ruiny barokowego kościoła ewangelickiego z XVIII w.

Łatwo obrócić w ruinę...

Świątynię wybudowano na miejscu gotyckiego kościoła, wzmiankowanego już w 1346 r.
W XVII w., podczas szalejącej na Śląsku kontrreformacji, przebudowano go na tzw. kościół graniczny, w którym modlili się i przyjmowali sakramenty ewangeliccy Ślązacy. Górne Łużyce, na których leży Pobiedna, znajdujące się wówczas pod władzą elektorów saskich, były protestanckie.

Po 1945 r. kościół przez kilka lat funkcjonował jako katolicki. W latach stalinowskich prawdopodobnie władze kościelne nie mogły uzyskać pozwolenia na niezbędne remonty (np. dachu). Doprowadziło to kościół do ruiny, aż trzeba było go zamknąć.
Dewastacji dopełnili szabrownicy. Jak wspomina jeden z mieszkańców byli to ludzie "powszechnie znani w Pobiednej (...) - ówczesna grupa trzymająca władzę". Wieść niesie, że los ukarał ich za grabież kościoła - żaden z nich nie dożył późnej starości.
Podobno część ruchomości do dziś znajduje się w niektórych domach Pobiednej, a inne, m.in. kościelny zegar, organy, kryształowy żyrandol - wzbogacają zbiory muzeów we Wrocławiu i Görlitz.

W ruinie zachowały się jednak barokowe i klasycystyczne detale kamieniarskie, m.in. portal, chrzcielnica, nagrobki i epitafia z XVIII-XIX w. Kościół otoczony jest zabytkowym cmentarzem z okazałymi epitafiami.