Najważniejsze wydarzenia i procesy w historii Gór Izerskich mające wpływ na umieranie lasów w końcu XX w.

od XVII w.

Intensywne osadnictwo i rozwój przemysłu: kopalnie rud metali, wypalanie węgla drzewnego i hutnictwo szkła wymagające dużych ilości drewna; duże wylesienia oraz gwałtowne wycinanie buka i jaworu.

Izerskie buczyny i jawory jako pierwsze padły ofiarą cywilizacji

koniec XVIII w.

Wskutek niekontrolowanego wyrębu, "halizny" stanowią już ok. 20 % powierzchni Gór Izerskich i Karkonoszy; masowe przekształcanie lasów w pastwiska.

XVIII i XIX w.

Przekształcenie naturalnego lasu w "fabrykę drewna" poprzez monotypizację gatunkową: usuwanie jodły przez zręby zupełne i wprowadzanie świerka poprzez odnawianie nasionami obcego, często nizinnego, pochodzenia (do 1914 r.) co doprowadziło do zmniejszenia odporności. Brak pielęgnacji w młodszych klasach wieku. Sztuczne wprowadzenie modrzewia (od 1776 r.).

XIX i XX w.

Częste szkody od wiatrów - w latach: 1897, 1916, 1918, 1921, 1930, 1955, 1966/67.

Wiatrołomy do dziś wyrządzają duże szkody w izerskich lasach

I poł. XX w.

Brak cięć pielęgnacyjnych w drzewostanach.

1950-1960 r.

Budowa 4 kompleksów wydobywczo-energetycznych będących głównym źródłem emisji przemysłowych o łącznej wydajności: Niemcy - 10000 MW, Czechy - 4000 MW, Polska - 2000 MW.

od ok. 1968 r.

Duża ilość szkód od wiatrów. 20-80 tys. m³ wywróconych i złamanych drzew rocznie.

1968-1975 r.

Przebarwienia igieł - widoczne objawy osłabienia drzewostanów - nie rozpoznane zagrożenie. Dalsze ograniczanie cięć pielęgnacyjnych wymuszone przez konieczność usuwania drewna z cięć sanitarnych.

1977-1983 r.

Masowe wystąpienie wskaźnicy modrzewianeczki w Górach Izerskich i Karkonoszach (od ok. 2 tys. ha do ponad 10 tys. ha) i ok. 80 % drzewostanów Nadleśnictw Świeradów i Szklarska Poręba.

Atak szkodnikow na osłabione drzewa doprowadza do całkowitego zamierania lasów izerskich

od 1981 r.

Szkody wywołane emisjami przemysłowymi i susze w latach 1982-1983 powodują rozmnożenie się szkodników (kambio- i ksylofagów): drwalnika paskowanego (Trypodendrum lineatum), czterooczka świerkowca (Polygraphus poligraphus), polesiaka obramowanego (Hylurgus palliatus), drzewożerka wielożernego (Dryocetes hectographus). Żer tych owadów, stwarza dogodne warunki dla rozmnażania się kornika drukarza (Ips typographus). Od 1982 r. obserwuje się znaczny wzrost jego liczebności. Intensywny rozwój populacji rytowników i zmiana ich roli z nękającej na szkodnika zabijającego drzewa.

XI-XII. 1982 r.

Decyzja Nr 10 Prezydium Rządu uznająca stan klęski ekologicznej w województwie jeleniogórskim.

od 1982 r.

Odnawianie powierzchni poklęskowych na większą skalę.

Przy wielu szlakach izerskich napotkamy młode drzewka

1983 r.

&"Program gospodarki leśnej na terenach objętych klęską ekologiczną w Sudetach&" opracowany przez IBL.

1983-1986 r.

Największy rozmiar cięć sanitarnych z kulminacją w 1984 r. 170 tys. m³ w Nadleśnictwie Świeradów. W latach 1976-97 usunięto pow. 1 mln m³ drewna.

1988 r.

Największy rozmiar powierzchni do odnowienia w Nadleśnictwie Świeradów - 1791 ha.

1985-1990 r.

Wzrost populacji jelenia powoduje szkody na pow. 2 tys. ha rocznie w obu nadleśnictwach - Świeradów i Szklarska Poręba.

1985-87 r. i 1990-98 r.

Masowe pojawienie się nornicy rudej i nornika burego. Szkody wyrządzone przez te gatunki i inne gryzonie w latach 1985-1987 szacowano na średnio kilkaset ha upraw rocznie. Największy rozmiar w 1986 r. - 1277 ha w obu nadleśnictwach.

od 1995 r.

Wspomaganie odnowień nawożeniem mineralnym preparatami Biomag (1995-97 r.) i Silvamix (od 1998 r.).

od 1998 r.

Uruchomienie programu EkoFunduszu obejmującego m.in. zabudowę rynien erozyjnych (22 km), nawożenie mineralne, modernizację szkółki, restytucję jodły (pow. 300 ha).

Odradzający się młody las pod osłoną martwego drzewostanu

1 stycznia 1999 r.

Wylesiona powierzchnia została odnowiona w 95,67 %.

od 2000 r.

Całkowite odnowienie powierzchni poklęskowych choć nadal niezbędne są poprawki i uzupełnienia. Konieczna jest przebudowa upraw i młodników oraz ograniczanie szkód od zwierzyny. Duży rozmiar cięć pielęgnacyjnych w młodnikach wynikający z niekorzystnej struktury klas wieku.